Mosteiro localizado ao carón do río Limia, nunha paraxe de especial beleza, e comunicado pola Ecovía do Lima.

O antigo mosteiro, mandado construír probablemente pola raíña D. Teresa, adoptou a orde do Císter a finais do século XIII, integrando así a zona baixo a influencia de Santa María de Fiães. Evolucionando                 con inmensas dificultades, transformouse en 1441 en igrexa parroquial de São Bento (San Bieito). En 1560 xa se atopaba nun avanzado estado de abandono, polo que desde entón está secularizado e os seus ingresos intégranse no Colexio de S. Bernardo de Coimbra. Actualmente, aínda existen algunhas das estruturas arquitectónicas da igrexa románica e posteriores modificacións levadas a cabo no período moderno.

Na súa forma orixinal sería unha igrexa con tres naves e unha ábsida con tres capelas cuadrangulares. O plan cisterciense orixinal non se completou, probablemente debido ás dificultades económicas da comunidade local, polo que o que vemos hoxe é principalmente  o resultado de obras realizadas no século XVIII. Eliminouse a nave lateral, deixando só o arco triunfal da capela (visible desde o exterior) e adaptouse a sancristía do lado oposto. Na cuberta  é visible un dos elementos orixinais do proxecto cisterciense, de importante transcendencia, consistente no rosetón románico, elemento iluminador na nave central. Típico románico do Miño con modelos cistercienses.