O Entrudo do Pai Velho, na parroquia fronteiriza de Lindoso, é unha tradición única en Portugal, pero aseméllase a algúns dos entroidos veciños do lado galego. Trátase dunha antiga cerimonia que sinala o inicio do ano agrícola para as poboacións da serra, que despiden o inverno e celebran a chegada da primavera. Os festexos comezan case ao pé dos hórreos, co castelo de Lindoso en fronte, ao son de bombos, concertinas, castañolas e cantos varios. O “Enterro do Pai Velho” comeza o martes de entroido cun desfile de dous carros de bois, un cun busto de madeira (“o pai velho”, o inverno) e outro o “das Ervas” (a primavera) A comitiva de músicos e os veciños van atrás, entoando cancións populares. Entre eles, unha ducia de figuras en branco, cada unha cunha candea acesa e unha cruz por diante, con xemidos e berros: “Adeus Vello Pai – eras un bo Pai“.

Xa á noite, a figura é queimada no centro do pobo, coa lectura paralela a modo satírico de anécdotas veciñais (moi ao estilo “o testamento do burro” de Laza, en Ourense). O busto, iso si, queda gardado para a festa do ano seguinte. Este tipo de ritual de raíz medieval cúmprese en Castelo e Parada, o domingo e o martes de entroido.

Evidentemente, a festa vén aderezada de boa gastronomía da zona, co cocido, as costelas, o paio ou o salpicão, acompañados de verduras e hortalizas de primeira categoría.